Ochtend ritueel

Goedemorgen nieuwe morgen.
Het is weer zo’n dag!
Mijn ‘hello sunshine here i come gevoel’ verdwijnt
als de zon zich steeds weer achter de wolken verschuilt
Is het brood dat net uit de vriezer komt niet meer te eten en maken we er tosti’s van.  Blij gezicht van dochterlief.
Zelf knauw ik ook stevig door terwijl mijn gesmolten kaas een eigen leven leidt.
Hoor ik de wasmachine de polka dansen en staat hij vrolijk in het midden van mijn washok.
Stoot ik mijn teen tegen de deurpost.
Mompel ik binnensmonds enkele niet voor herhaling vatbaar,
niet in de dikke van Dalen te vinden woorden.
Rent de hond als een malle met een bal in zijn bek van links naar recht door de huiskamer in de, ik wil spelen mood.  Zit…plaats…los...kwispel kwispel…laat los die bal....los!
En gooi ik hierbij mijn plan de campagne: we gaan het huis vandaag poetsen overboord.
4 mokken koffie verder…

Uit het archief!

Tra la la

Vandaag mag ik gaan zingen.
Repeteren in een typisch mannenhok.
Vrouw onvriendelijk zo zonder wc’tje.
Sleur ik mijn eigen pleetje mee.
Terwijl ik leur met mijn emmer
hebben de mannen het lekker makkelijk
want ze pissen buiten tegen het muurtje.
Is dat wat je noemt een gesitueerd toilet?
Speciaal voor het mannenvolk neergezet?
Daar word je toch pissig van!

Verkouden?

Ik hang met mijn voeten in het water geklater
en zing een lied met kromme tenen.
Een enkele toeschouwer kromt met me mee.
Met nasaal kabaal
kwetter ik met natte neus mijn riedeltjes in het rond.
Drupt de druipende nattigheid langs mijn snater

Ontbijt

Hagelslag, fijn gestampt op mijn boterham,
zwemmend in een dikke massa van roomboter.
Eet ik smaakvol smakkend mijn brood.
Vliegen de kuilen in mijn smachtende wachtende dijen.
Waar het vettige vet zich langzaam in rijen van 10 ophoopt.
Knipoogt mijn toetjetroost al vanuit mijn lonkende ooghoeken.
Maar mijn met slagroom bedekte beker chocolademelk lijkt
hysterisch te roepen:
Achter aan sluiten alstublieft.
Er is nog één wachtende voor u.
Er is nog één wachtende voor u.

Jeugd herinnering

Abba of Abbah?

 

‘Honey  honey, how you trill me,  a-ha, honey honey’.
Ik ken haar al sinds we in luiers rond dwarrelden
We schreven vroeger brieven naar elkaar tot onze vingers pijn deden.
Tegenwoordig zitten we samen op skype.
Leve de jaren 2000+.
Helaas verraad ik hiermee ook onze leeftijd, ( slik).
Maar oké! Vaders en moeders werden op stoelen neergeplant.
Tja, verplicht kijken! Al keken sommigen verveeld in het rond.
Het Abba virus infiltreerde zich in onze nog niet volgroeide hersenen en nestelde zich daar om lekker te broeden.
Tot ieders grote spijt imiteerde wij Abba tot het hun oren uitkwam. ‘Honey honey’.
We ademde Abba, waren Abba!
Jaren later strandde Abba en heb ik stiekem een traan gelaten.
Maar de herinnering is altijd gebleven. Aan ons, dansend en zingend in de tuinkamer.
En ik, Ik ben nog steeds zooooooooooo Abba!
Is dat nou niet Abbaaaaaaaaaaaaaahhhhhh?

Mr. of Mrs. Right

Degene met wie je samen oud wordt, is dat de ware liefde?
Is Mr of Mrs. Right degene naast wie je elke morgen wakker wordt?
Is er een tijd aan verbonden, een soort 25 jarenplan?
Wanneer je tot je grote schrik grijze haren ontdekt en Abraham of Sarah buiten zittend op het bankje in jouw tuin bivakkeert?
Of zwerft deze ‘you complete me’ nog ergens rond?
Is het klinkklare onzin of bestaat het echt?
Dan nog de grote hamvraag. Is er maar één Mr. Of Mrs. Right?
Even tellen dan maar hoeveel ware liefdes er op mijn pad zijn gekomen.
Hmmm…laat me eerlijk zijn. Ik ga er maar vanuit dat er meer ware liefdes zijn en dan kom ik dus op het mega getal van 2!
Of is het er toch maar 1?
Ach, hoe waar is dat?
Is Mr. of Mrs Right niet gewoon, tot de volgende?

Zegening

Ik word wakker en drink mijn koffie.
Met een wolkje melk alstublieft!
De tulpenbladeren liggen verspreid op mijn tafel.
Ze zijn morsdood zie je.
Ben ik ze vergeten water te geven?

Het irriteert me een beetje
wanneer ik op de klok kijk en zie dat mijn alzo slapeloze nacht kort was.
De hond kwispelt met zijn blije zwarte staart en kijkt me met vragende ogen aan
Gaan we al?...

Met de ene hand slurp ik mijn koffie snel naar binnen
en met wat kunst en vliegwerk trek ik met mijn andere hand mijn laarzen aan.
Hij ‘de hond’ danst ondertussen vrolijk om me heen.
Ja, ja we gaan al.

Ik neurie van ellende een vrolijk deuntje in mijn hoofd
Wat mijn mond op dit tijdstip nog niet zingen kan.
Steek mijn hoofd buiten de deur
en word door hemelwater gezegend van boven.
Hallelujah
Kom je nog?
De hond sleurt me vooruit en schijnt zich niks aan te trekken van mijn zegening.

Zondagmorgen 27 april, 7.15 uur!